rozen of doornen, traan en een lach

Het leven van een vrijwilliger Mijn gemiddelde week begint op maandag dan sta ik in de winkel van Romidoki daar verkopen we tweedehands kleding voor dames en kinderen, We krijgen klanten, van alle soorten klanten die willen kopen maar ook klanten die hulp nodig hebben of gewoon klanten die hun verhaal kwijt willen. Geen dag is het zelfde geloof me elke dag als je daar bent is het van stil staan tot rennen, we hebben onze uitzoek weken alles wat 3 maanden hangt gaat er uit en naar onze zuster stichting samen voor elkaar waar gezinnen in nood het gratis mogen uitzoeken. Dat is de kleding die naar een goed doel mag maar er zijn mensen die hun kleding terug willen dus moeten we goed opletten dat we daar geen fouten in maken. Daarna komt er een inname week dan mogen mensen die met de spelregels mee doen in leveren en dan is het onze taak om die kleding zo snel mogelijk te onderzoeken, te prijzen en in de winkel te hangen nu hebben we ondertussen een groot probleem door de crisis zitten we al aan bijna 960 mensen die met de spel regels meedoen en onze ruimte is klein heel klein dus hebben we een stop op inname via de spel regels want de belofte is je hangt binnen een maand in de winkel en die belofte kunnen we niet meer waar maken gezien de kleine ruimte en groot aanbod. Wel accepteren we voor onze zuster stichting nog steeds donaties want wat we niet kwijt kunnen van donaties gaat zo wie zo daar heen net alles wat niet verkocht is en naar een goed doel mag. Dit is de winkel gedeelte dan heb ik het nog niet gehad over administratie, belastingdienst :P Nu stichting werk dat houd in hulp vragen onderzoeken, beantwoorden, schouder geven voor tranen, oor voor dat verhaal wat je al voor de 4 de keer hoort maar net doet of het de eerste keer is. Soms zijn er gevallen dan moet je echt uit de ban springen en ga je mee naar instanties dan bel je een wethouder of twee uit hun bed en word je boos op instanties. En nee niemand in onze stichting trekt de deur achter zich dicht en is alles kwijt wat wij meemaken is ellende, lol, humor, warmte, verdriet het is alles door elkaar. En de koffie en thee plus wc papier komt uit eigen zak want ja dat haal je niet uit de kas als daar weer een gezin meegeholpen kan worden :P Dit is even in het kort wat werken bij Romidoki inhoud een lach, een traan soms boos op instanties en soms een paar wethouders willen knuffelen omdat hun je wel snappen en weten waar je voor vecht en mee willen vechten (dit betreft nu een gezin in nood die uit huis gezet dreigt te worden) Ik dacht dat dit stukje het wat duidelijker zou maken wat werken bij Romidoki inhoud als ik los ga word het een verhaal zo dik als een boek en dat lees niet zo lekker als blog zijnde :D